Sa Tore ng Walang Kasagutan
Katamisan ng ‘yong labi, aking minimithi
Munting daigdig, hipan mo man ay nababaliw
O, aking Adonis, mapasaakin ka muli
Pusong nakabalot sa bakal, di mababawi
Sa tore ng walang kasagutan, ako’y martir
Katamisan ng ‘yong labi, aking minimithi
Sa iyong imahen, kalul’wa ko’y nakatali
Bawat bakas ng maasim na pighati’y bitin
O, aking Adonis, mapasaakin ka muli
‘Di sasambahin, ni D’yos, ni Tao, ni Salapi
Kung ipagpapalit sa init ng iyong piling
Katamisan ng ‘yong labi, aking minimithi
Sa ‘yong sawa, nawawala aking pagtitimpi
Mahulog ka muli sa ‘king butas na malalim
O, aking Adonis, mapasaakin ka muli
Kung sa ngayon, tayo pa rin ay magkatunggali
Paalam na kaya? Sino na ang iibigin?
Katamisan ng ‘yong labi, aking minimithi
O, aking Adonis, mapasaakin ka muli!
